Πολύ συχνά συναντούμε στην άκρη των γραμμών του αμπελιού τριανταφυλλιές. Αυτό αποτελούσε μια συνήθεια των αμπελουργών για να μπορούν να εντοπίσουν πιο εύκολα τον μύκητα Uncinula necator(syn. Oidium tuckeri), που προκαλεί την μυκητολογική ασθένεια, γνωστή στους αμπελουργούς σαν «Στάχτη».
Η στάχτη προσβάλλει τους βλαστούς, τα φύλλα και σε προχωρημένο στάδιο και τα σταφύλια των οποίων οι ράγες σχίζουν …. καταστρέφοντας πλήρως την παραγωγή.
Η τριανταφυλλιά, σαν πιο ευαίσθητη στην «στάχτη», εμφανίζει τα συμπτώματα της προσβολής μια βδομάδα περίπου ενωρίτερα. Αυτά τα συμπτώματα προειδοποιούν τους αμπελουργούς να προβούν σε προληπτικά σκονίσματα ή ψεκασμούς για αποφυγή της ασθένειας.
Σήμερα επιστημονικές αναλύσεις και σύγχρονες μέθοδοι μπορούν να προβλέψουν με ακρίβεια την επερχόμενη εμφάνιση της προσβολής και να λάβουν μέτρα πρόληψης. Παρόλα αυτά οι τριανταφυλλιές όχι μόνο παραμένουν αλλά και αυξάνονται. Κίτρινες τριανταφυλλιές φυτεύονται στη άκρη των γραμμών των λευκών ποικιλιών και κόκκινες στην άκρη των ερυθρών. Πέραν τούτου οι γενετιστές προχώρησαν στη δημιουργία νέων ποικιλιών δίνοντας τους μάλιστα και την ονομασία της ποικιλίας σταφυλιού, για την οποία προορίζονται.
Μην παραξενευτείτε λοιπόν αν σύντομα συναντήσουμε ποικιλίες τριανταφυλλιάς με το όνομα «Ξυνιστέρι», «Γιαννούδι» ή «Μαραθεύτικο».
Δρ. Ανδρέας Εμμανουήλ